احتمالا خیلی از آدم‌هایی که قرار است مهاجرت کنند یا مهاجرت کرده‌اند هم همین حس را داشتند.جبرِ جغرافیایی همه‌مان را مجبور به دل کندن از عزیزترهایمان می‌کند. تا لااقل سال‌ها بعد اگر شانس با ما یار باشد فرزندانمان از پیشمان نروند.
این روزها ذهنم درگیر این است که چه چیزهایی برای رفتن باید جمع کنم.مگر میشود ۲۳ سال تعلق خاطر را فقط در یک چمدان جمع کرد و رَفت؟ مگر به همین سادگی‌هاست؟
هرچه بیشتر فکر می‌کنم، هرچه بیشتر به زمانِ رفتن نزدیک می‌شویم، بیشتر می‌فهمم که مهاجرت چه قدر بی‌رحم است .
پیوست: اسم پست برگرفته از آهنگی با همین نام از گروه بُمرانی
میشود ,جمع ,همین ,رفتن ,مهاجرت ,مگر ,هرچه بیشتر ,را فقط ,فقط در ,در یک ,خاطر را
درباره این سایت